ضریب انتقال حرارت سطحی مرجع

بهترین عایق حرارتی

ضریب انتقال حرارت سطحی مبداء، ضریب انتقال حرارت سطحی اشکال گوناگون جدارهای تشکیل دهنده پوسته فرنگی ساختمان (دیوار، سقف، کف، جدار نورگذر، در،…) میباشد که درین مبحث برای احتساب ضریب انتقال حرارت منبع گزینه به کار گیری قرار میگیرد. واحد آیتم استعمال برای ضریب انتقال حرارت سطحی منشا [W/m2k] میباشد.

یاداوری: واحد ضریب هدایت حرارتی اشکال عایق‌ها مانند پشم سنگ، پشم شیشه و غیره بر حسب W/m.K بیان می‌گردد. (مبنی بر ضمیمه 7 مبحث نوزدهم ضوابط ملی ساختمان کشور ایران)

 عایق حرارتی :

مصالح یا این که سیستم مرکبی که انتقال گرما را از محیطی به محیطی دیگر بطور مؤثر کم کند. در مواقعی عایق حرارت قادر است علاوه بر کاهش انتقال حرارت، بضاعت‌های دیگری نیز مانند باربری، صدابندی و … داشته باشد.  درین راهنما، بطور اختصار کلمه و واژه عایق متساوی عایق حرارت به کارگیری میشود. ذیل وضعیت ویژه‌ای، هوا نیز میتواند عایق حرارت محسوب شود.

عایق حرارت قابل استعمال در ساختمان به عایقی اطلاق میشود که دارنده ضریب هدایت حرارتی کمتر یا این که متساوی W/mK 065/0 و مقاومت حرارتی معادل یا این که طولانی تر از m2k/W 5 باشد. (مقادیر نقل شده مرتبط با اندازه گیری در حالت حرارتی استاندارد هستند.)

عایق کاری حرارتی توسط یک ماده یا این که مصالح یگانه و یا این که بوسیله سیستمی با یکسری کارآیی رخ میگیرد. مثلا، یک دیوار باربر می تواند در عین درحال حاضر نقش عایق کاری حرارتی را نیز تأمین نماید. اما در اکثر موردها، لازم میباشد که لایه ای ویژه تنهاً تحت عنوان عایق حرارت به جدار بیشتر شود.

مقاومت حرارتی (Resistance Value) :

مقاومت حرارتی یا این که R نسبت ضخامت به ضریب هدایت حرارتی است و از فرمول R=L/ λ احتساب می‌شود که درین فرمول R مقاومت حرارتی , L ضخامت عایق به متر و λ ضریب هدایت حرارتی بر حسب W/mk می باشد. واحد مقاومت حرارتی در سیستم متریک m2. K/W (متر دو کلوین بر وات) میباشد. واحد سنجش با صرفه بودن یک عایق را با مقدار R-value آن عایق می سنجند. هرچه ضریب R یک عایق فراتر باشد، عایق بهتری بوده و گرما را کمتر از خویش عبور می دهد. به عنوان مثال ضریب R برای بتون عادی نسبتاًً 08/0 در هر اینچ ضخامت میباشد البته پشم شیشه نرمال R-value برابر 4 در هر اینچ ضخامت داراست.